Uitbehandeld.

Weer een heftig onderwerp, het gaat over de GGZ en suïcidaliteit.
Wil je wel mijn boodschap en hulpvraag lezen? Scrol snel door naar de pinguïns, daaronder zijn geen mogelijke triggers meer.

"Helaas, je bent uitbehandeld." Een zin die je nooit wil horen, zeker niet als je 21 bent. 
​Een heftige titel, en een heftig begin van een blog. 
Een zin die je kan verwachten bij een ernstige lichamelijke ziekte, kanker bijvoorbeeld. Maar nee dit wordt ook aan mensen met psychische ziektes verteld, en zo ook aan mij. De therapieën werken niet genoeg, je moet het zonder de GGZ gaan proberen, kom maar terug als je actief suïcidaal bent. Ik ben daar verdorie omdat ik niet meer actief suïcidaal wil worden. En in mijn ogen hadden we nog lang niet alles geprobeerd. Een halfjaar ben ik bezig geweest om toch een medicatietraject te starten. Medicatie gestart, nu na een paar maanden merk ik echt positief effect gelukkig.
Maar we zijn er nog niet. Tijd terug afscheid genomen van mijn psycholoog, er zou een nieuwe regiebehandelaar komen, en dan verder kijken. Toen ik daar later naar vroeg was een nieuwe regiebehandelaar echt geen optie. "Dat gaan we gewoon niet meer doen Stef."
Alleen nog controles bij de psychiater en verder ben ik overgedragen aan een organisatie die mensen met psychische problemen begeleidt. 
Het voelt wat overdreven om het zo te zeggen, maar het voelt echt als palliatieve zorg. Bezig zijn met het leven leefbaar te houden en maar dealen met de rest. En ja ik snap rationeel gezien echt wel dat los zijn van de GGZ goed is. En nee, ik vind het zeker niet eng of spannend om dan geen therapie etc meer te hebben. Ik baal gewoon van hoe snel je wordt opgegeven. Mensen krijgen te horen dat ze te complex zijn voor de zorg. Te veel problemen, En in mijn ogen maakt de GGZ de problemen alleen maar erger door op deze manier te werken. Wel een makkelijke oplossing, alle depressieve mensen loslaten. Sorry, beetje luguber grapje. (Alleen depressieve mensen gaan deze snappen.)
En nee dit is niet alleen de schuld van de GGZ zelf, ze kunnen niet anders. Het is een politiek ding.

Vandaag had ik een gesprek met de psychiater, het was een goed en open gesprek. 
En het laatste gesprek, nu ben ik overgedragen aan de huisarts. Dus ik mag het nu met mijn begeleider gaan uitzoeken. Ik wist dat we richting afsluiten gingen. maar had geen idee dat dat vandaag zou zijn. Lekker auti-proof weer. Bam knopje suïcidale gedachtes aan. Geen zorgen, ik ben veilig en ga niks ondernemen. Maar de gedachtes zijn vervelend en moeten weer langzaam voorbij varen. 


​

​

---

​Waarom ik dit allemaal zo schrijf? Met best heftige details en eigenlijk geen duidelijk verhaal. Ik wil niet opgeven, ik wil niet dat alle mensen die mij dit (de ptss) hebben aangedaan winnen en ik wil kunnen leven met mijn brein. En misschien wil ik ook wel een taboe doorbreken, en hoop ik dat ik hier anderen ook weer mee kan helpen. 

Ik denk al een hele tijd na over een hulphond, ik denk dat dat mij echt kan helpen. Dit is alleen ontzettend ingewikkeld, maar heb jij hier ervaring mee en kan je mij hiermee helpen? Heel graag. Zo'n zou namelijk mijn leven een stuk leefbaarder kunnen maken. Hier wil ik nog een uitgebreide blog over schrijven maar ik wilde eerst dit kwijt.

Dinosnor

---